Deze rit is een regelrechte cyclosportieve en de organisatie is van de bovenste plank: tijdsregistratie, bevoorradingen (drie onderweg en ook na de aankomst ŕ volonté) en begeleiding zijn onverbeterlijk. Een mooie fietstrui als kers op de taart.

Start om 07.00 uur. We hebben niet de intentie om met de eersten mee te gaan. 't Gaat ook bij momenten bijzonder snel en het zou gek zijn om de rest van de week in gevaar te brengen om met de Italiaantjes "in de oorlog" te gaan. Je ziet vanalles: kapotte fietsen, kapotte renners en losgeslagen attributen. Uitkijken is de boodschap!!!

Toch word ik meegezogen met de meute en drijf ik mee aan snelheden die constant boven de 40 km/hr liggen. Bij aanvang van de Turchino na 120 km is er nog een omvangrijk peloton samen en zit ik achteraan de eerste grote groep. Aan het begin van de klim valt alles uiteen, al is hij niet zwaar: een echte "loper". Vannaf dan is het vaak alleen rijden en af en toe aanpikken bij een groepje. 'k Heb goede poten en heb mijn voornemen om op reserve te rijden laten schieten. In de zone van de Capo's: alles uit de kast. De Berta is de taaiste. De Cipressa is langer en iets steiler dan ik dacht. De Pogio en de fontein van Sanremo geven me kippevel. Heb een gemiddelde van 34,5 km per uur en kom als 211ste binnen om 15.50 uur Dat is eigenlijk niet zo belangrijk. Ik heb me fantastisch geamuseerd en kom samen met een Nederlandse busgenoot over de meet. 't Is te zeggen: hij is mij te slim af en hij komt net voor mij binnen. Samen spreken we af om 's avonds op een terrasje bij een pintje verder te verbroederen en dat doen we ook.

Ook de andere clubmakkers blijken een aangename dag te hebben gehad en ons Greta heeft achteraf een beetje spijt dat ze wat teveel tijd heeft verloren bij de stopplaatsen. Met een effectief fietsgemiddelde van 31,5 km/Hr had ze zeker het podium kunnen halen en een mooiere prijs kunnen bemachtigen dan nu het geval is. Ze wist echter niet hoe de vork in de steel zat en daar heeft ze nu nog altijd spijt van, 't zal voor een volgende keer zijn!

Het parcours is identiek aan dat van de profs en vanaf de Turchino-pas echt de moeite. Langs de Ligurische kust is het van tijd tot tijd rondkijken voor AL het natuurschoon dat je er ziet. En ja, we hadden goed weer.

Het hotel net buiten het centrum van San Remo is van degelijke kwaliteit. Iedereen dient de 2 km van de aankomst naar het hotel per fiets te doen. Terug een klein beetje gebrek aan info door de reisverantwoordelijken maar we trekken ons plan en komen uiteindelijk wel aan.